Moderne TVs zien er prachtig uit met hun smalle omlijsting, maar dit eist zijn tol – voor speakers is er alleen nog maar ruimte aan de achterkant, het resulterende geluid is blikkerig en de bas is ver te zoeken. Externe speaker zijn dus een must. Hiervoor waren er bij ons verschillende opties:
- Aansluiten op de bestaande compacte stereoinstallatie. Deze heeft geen digitale ingang, de TV heeft alleen de koptelefoonaansluiting als analoge uitgang. Met instelling “hoofdtelefon” is het geluid niet zo denderend, met “Extern vast” beter maar niet meer met de afstandsbediening te regelen (stereo zit achter een deur), met “Extern variabel” blijkt alleen het volume van de TV speaker zelf regelbaar te zijn (bug?). Ook moet de stereotoren altijd handmatig aan- en uitgezet worden.
- Een soundbar. Maar ja, die zijn eigenlijk alleen maar handig als de TV aan de muur hangt, want de TV staat heel laag op zijn pootje, en draaien kan dan ook niet meer. Een soundplate/soundbase dan maar? Ook niet bepaald mooi, en net als een soundbar voorzien van kleine speakers dicht bij elkaar.
- Een 2.1 all-in-one home cinema set (5.1 wilde ik niet, geen plek voor een center of rear speakers en ook geen mogelijkheid om de bekabeling netjes weg te werken). Sony heeft de op het eerste gezicht aantrekkelijk ogende BDV-Ef1100, incl. BluRay speler en streaming, maar ja, twee van die kleine luidsprekers, hoe klinkt dat dan weer?
- Een “echte” AV receiver. Een BluRay speler heb ik al (PlayStation 3), dus de totale investering blijft beperkt. Voordeel van een AV receiver t.o.v. een stereoversterker is, ook al maak je geen gebruik van de 5.1 surround sound mogelijkheden, het grote aantal HDMI aansluitingen en de samenwerking met de televisie.
Gezien ik al meer dan 20 jaar dezelfde stereoinstallatie (een compacte Pioneer) heb, was de zoektocht naar een passende receiver een duik in een voor mij vrijwel onbekende wereld. Maar ja, je bent tenslotte ingenieur, technische dingen uitzoeken doe ik dus graag. 😉 Qua kosten stond sowieso alleen maar een instapmodel ter discussie. Ik zat eerst aan Sony te denken, de STR-DH550 om precies te zijn, omdat deze via Bravia Sync met de TV kan praten. Maar ja, Bravia Sync is gewoon de Sony benaming voor een gestandardiseerd iets dat ook door andere merken ondersteund wordt. Daarnaast is de Sony alweer twee jaar oud en ondersteunt bijv. geen HDCP 2.2.
Door een aantal reviews kwam ik bij de Yamaha RX-V379 uit. Deze is vrij nieuw en ondersteunt alle gebruikelijke standaards, en heeft goede cijfers voor het geluid gekregen. Anders dan de voorganger RX-V377 is hij ook voorzien van Bluetooth. Het model een trede hoger, de RX-V479, heeft streamingfunctionaliteit, maar is ook duidelijk duurder. Gezien ik streaming niet nodig heb (dankzij een Raspberry Pi, meer hierover in deel 3) was de keuze snel gemaakt. De Yamaha’s beschikken daarnaast ool over Virtual Cinema Front voor surround sound met vooraan geplaatste speakers.
Aansluiten en installeren is bij een 2.0 setup heel eenvoudig. HDMI kabel van de HDMI/ARC poort van de TV naar de HDMI out van de receiver, PS3 en Raspberry Pi op HDMI in 1 en 2 van de receiver, luidsprekers links en rechts, stroom. Voor de configuratie van de receiver is het handig om bij Yamaha de volledige handleiding te downloaden. Voor de 2.0 setup moeten de surround- en centerspeakers en de subwoofer uitgezet worden, anders mist dit deel van het signaal in de frontspeakers. Daarnaast moet de control functie van de HDMI out en ARC aangezet worden, zodat TV en receiver met elkaar kunnen praten. Vanaf dat moment is het mogelijk met de afstandsbediening van de TV de receiver aan- en uit te zetten (of andersom) en het volume te regelen.
Ook de PS3 kan trouwens op control via HDMI gezet worden, waarna deze via de afstandsbediening van de receiver bediend kan worden. Heel handig, de PS3 controller kan dan in de kast blijven als de PS3 als DVD/BluRay speler gebruikt wordt. Dankzij HDMI herkent de receiver ook automatisch dat er een PS3 en Raspberry aangesloten zijn en geeft dit in het display weer.
De bediening van de Yamaha is prima. De instelmogelijkheden zijn beknopt en duidelijk. Niet gebruikte inputs kunnen uitgezet worden en verschijnen dan niet bij het switchen tussen de inputs (dit kan bij de TV ook). Vier “scenes” (combinaties van input en bijbehorend geluidsprogramma) zijn heel makkelijk te programmeren en met één druk op de knop op te roepen. Ook afspelen vanaf een USB stick gaat eenvoudig. Bluetooth heb ik nog niet getest.
Er zijn een heleboel verschillende geluidsprogramma’s, alhoewel met een 2.0 setup de impact daarvan waarschijnlijk kleiner is dan met een 5.1 surround setup. Met muziek klonk voor mij straight of standard echter het beste. Ik heb op dit moment mijn oude Pioneer speakers aangesloten, die nu waarschijnlijk de zwakste schakel zijn.